... و من ساعت ها میتوانم پشت این پنجره بنشینمُ گم شوم در هیاهوی پر نشاطِ گنجشک ها، و پوزخند بزنم به اشتباه "شمس" ُ "گنجشک ها بیخودی شلوغش میکنند" َش ....
آسمانِ مهربانم. 9 صبح...
+ آسمانِ مهربانم، حوالیِ بعد از غروب |کلیک|
+ آسمانِ مهربانم، یک عصر زیبا |کلیک|
... و من ساعت ها میتوانم بنشینم پشت این پنجره وُ مست شوم از این آسمان آبیُ لبخند بزنم به سبزی آرام درختانُ به انگشت های کشیده ای فکر کنم که به وزش باد هم لای موهایم حسادت میکنند...
انگشتامو گرفتم جلومُ شروع کردم به شمردن... گفتم بیستُ یک، انگشت کوچیکه رو تا کردم؛ گفتم بیستُ دو، انگشت حلقه رو تا کردم؛ گفتم بیستُ سه انگشت میانیُ تا کردم؛ همینجور شمردم... فقط هشت روز گذشته بود... و هنوز حداقل یک ماهُ یک روز دیگه مونده... خیلی زیاده.. خیلی... خیلی...
گفتم بیستُ یکم... آخ از بیستُ یک فروردین... عاشقتم بیستُ یک فروردین.... عاشقتم...
این هم از ادبیات دانشجویان دختر دانشگاه سراسری ما...
+ تحصیلات عالیه، صرفا همیشه همه چیز را تامین نمیکند...
... و من میتوانم ساعت ها پشت این پنجره بنشینمُ زل بزنم به این آبیِ بیکرانِ زیبا...
